Hibinimus – an attentive observer, investigator, guardian of the last contact, Charon of modern times, who with one signature enlarges the dead register.
12-08-2022
Twórczość Hibinimusa jest wyrazem braku kompromisu z życiem i światem takimi, jakimi one są: zdominowanymi przez materializm, obłudę, nienawiść i zło. Fala emocji, odczuć, która każdorazowo dewastuje jego światopogląd, podważa wiarygodność kolejnych egregorów, wiarę w ludzki porządek, znajduje ujście w bezkształcie plam i nieuporządkowaniu kształtów.
Jego obrazy nie są efektem chłodnych kalkulacji, nie są kopią życia, są jego pochodną, odpowiedzią, niezgodą na nie, bólem, jaki wyzwala. Jest podążaniem za własnymi myślami, szukaniem, błądzeniem, czymś paralelnym względem życia i tego, co ze sobą niesie.
- Wróćmy do źródła inspiracji. Nie potrafisz potraktować zwłok przedmiotowo? Wykonać określonych czynności, wyłączyć obrazy i myśli w głowie i zająć się swoimi sprawami?
- Nie i z czasem, zamiast spodziewanego przywyknięcia, to mentalno-wizualne odium staje się coraz większym balastem. Wracam z coraz cięższą walizką z coraz bardziej wymiętoszoną zawartością.
- Co jest przyczyną zła?
- Tu jestem przygotowany. Na ławie oskarżonych jako głównego winowajcę widzę neutralność i tchórzostwo. Współwinnymi są chciwość i głupota. W uzasadnieniu dodam, że to właśnie brak odwagi, powodujący bierność, wycofanie milczenie i obojętną, zachowawczą postawę sprzyja i legitymizuje ekspansję agresywnego zła. Współczesny człowiek cywilizowany żywi się energetycznie z trzech misek: sławy, pieniędzy i władzy. Modele życia do jakich aspirujemy opierają się na tej triadzie. Żeby jakoś w społecznej stratyfikacji się usytuować, trzeba coś z tych misek wziąć dla siebie. A bierze się na różne sposoby, z tymi najbardziej okrutnymi i bestialskimi włącznie. A nie mamy odwagi żyć inaczej niż wszyscy, chcemy tylko żyć lepiej niż wszyscy. Na przeciwnym biegunie jest mądrość i dobro, a pośrodku „wstrzymujący się od głosu”, czyli ogromna masa tchórzliwych ludzi, wycofanych, przestraszonych, biernych. Przekładając to na kolory: czarny, szary, biały. Obecność szarego pośrodku czyni biel mniej bielszą, a czerń mniej czarną.
- Co powinno się zmienić?
- Nic, taki bieg rzeczy i już. Eskalujący chaos w świecie globalnej pustki też ma swój kres. Chaos zewnętrzny implikuje chaos wewnętrzny, toteż malowanie jest swoistym studium owego chaosu. Optymistyczne jest to, że kres jednego jest początkiem nowego, innego - w tym pokładam nadzieję.
Our mind has an intellectual level where principles, rationality, logic and objective cause-and-effect relationships rule. In this space of the mind we operate with the arguments of common sense. This space does not provide us with "senseless" anxiety, "unfounded" fears, or "unjustified" horror.
Hibinimus' Creation is a embodiment of a lack of compromise with life and world as they are. Dominated by materialism, duplicity, hate and evil.
Hibinimus decided to bring his work to a wider audience. Until now, he has treated the creative act as a personal, intimate activity, with the results seen only by relatives and friends. Hibinimus is a doctor working in extraordinary conditions. He acts as a coroner, performs forensic examinations and autopsies, writes reports on acts of violence. He is a committed observer of past misfortunes, sees their consequences and discovers the truth. Constant exposure to death, crime, harm and suffering can change perceptions of the world and people. His deceased patients demand justice, so he represents them in the world of the living. The dead live not only in the memory of their loved ones. Their silent scream, the expression of their stilled eyes does not allow to forget them.
This website uses cookies. By using the website, you consent to the use of cookies in accordance with the current browser settings.
Copyright © 2022 Hibinimus. All rights reserved
