Mrok jest głodny emocji – wywiad z Hibinimusem, strażnikiem ostatniego kontaktu

28-01-2022

Strukturalny porządek, logiczne układy, figury geometryczne, symetria, linie proste i równowaga bytów to mój chleb powszedni, który wypełnia mój umysł merytoryczny, tworząc klatki mego intelektu.

1. Co spowodowało, że zdecydował się Pan na taką formę wyrazu w swojej twórczości? Gdzie był początek tej przygody ze sztuką?

Strukturalny porządek, logiczne układy, figury geometryczne, symetria, linie proste i równowaga bytów to mój chleb powszedni, który wypełnia mój umysł merytoryczny, tworząc klatki mego intelektu. To jest dobrze funkcjonująca i wzorowo uporządkowana lewa półkula mojego umysłu, która przejawia swoje możliwości. Ale realizowanie funkcji intelektu i pobyt w tym obszarze czyni mnie społecznym więźniem albo raczej robotem. Moja psychika obsługuje ten obszar, ale nie znajduje w nim energetyzujących poruszeń, bo ta aktywność nie otwiera wyobraźni. A, – co najważniejsze – umysł pozostaje odcięty od energii tkwiących w ukryciu na poziomie głębi. Nie zgadzam się na takie zubożenie i czuję konieczność stwarzania pełni, w której jest miejsce na ukryte bogactwo i osobistą indywidualność. Dlatego namiętnie i z pasją tworzę, ożywiając barwne i wibrujące składowe mojego Ja.

2. Sztuka i medycyna, dwa – wydawać by się mogło – odrębne światy, okazuje się jednak, że mają ze sobą wiele wspólnego. Jak wiele?

Światy różne, gdy przyjmie się działania medyczne według ściśle określonych procedur. Ale, zwracam uwagę, za ojca medycyny przyjmuje się Asklepiosa (czy po łacińsku Eskulapa), który medycynę traktował jako sztukę uzdrawiania z głębokim (może wręcz intuicyjnym) poznawaniem pacjenta i dochodzeniem do ukrytych źródeł jego choroby. Doświadczeni lekarze oprócz szerokiej wiedzy posiadają też rozwiniętą intuicję, która pozwala stawiać trudne diagnozy i wyznaczać kierunki terapii.

Tak jak wielu zaangażowanych poznawczo specjalistów wysoko cenię to, co po procesie analizy tworzy medyczne powidoki, ujawniając prawdy ukryte, gdy kompleks aktualnych informacji wchodzi w interakcje z ogromnymi zasobami podświadomości. Muszę przypomnieć, że jestem anatomopatologiem, który obcuje z pacjentem milczącym, który nie odpowie słowami na jakiekolwiek pytanie.

3. Inspirują Pana ludzie? Emocje? Zdarzenia? A może proces przemijania: bliski człowiekowi a jednocześnie niezależny od niego?

Inspiruje mnie uzyskiwanie w twórczości wielości form. Jestem jak dziecko, bawiące się całe godziny przelewaniem wody, która tworzy wciąż nowe, za każdym razem inne formy. Podobnie ja – fascynują mnie nowe kształty i zmieniające się kolory, które zdają się wyrażać rzeczy ważne. To jakbym dostawał poszukiwane informacje z obszaru okrytego tajemnicą.

4. Jak codzienna praca wpływa na Pana jako artystę?

Mam wrażenie, że im więcej jest zawodowej rutyny, wysiłków i wyrzeczeń, tym bardziej wzbiera we mnie potrzeba kreatywnej wolności. To jakby samodyscyplina i trzeźwość umysłu napędzała procesy twórcze i eksploracje w wymiarach nieznanego.

5. Proces tworzenia to nie tylko fantazja, talent, warsztat, ale także technika, przestrzeń i narzędzia. Przejdźmy nieco przez kwestie techniczne. Jak to wszystko wygląda w praktyce?

Będąc naładowany energetycznie emocjami które nagromadziłem bezpośrednio po zdarzeniu, lub po analizie wspomnień ze zdarzenia z przeszłości dobieram połączenia kolorów. Mieszam kolory na płótnie a następnie ręka sama kierowana sercem kreśli wzór - uszlachetnienie ręczne.

6. Jak ważne w pracy są kolory i światło?

Są dla mnie tworzywem i źródłem natchnienia. Z powagą odnoszę się do naukowych odkryć dotyczących roli fotonów w korygowaniu i replikowaniu ludzkiego DNA. W świetlnym modelu DNA upatruję wyższy wymiar ludzkiej tożsamości i zarazem optymalny projekt osobistej przyszłości. Sądzę, że medycyna na wyższym etapie swojego rozwoju wykorzysta światło i kolory do leczenia chorób. Próby były podejmowane, ale na razie jedynie w sferach medycyny komplementarnej oraz psychoterapii.

7. Czy wynik końcowy pańskich obrazów to improwizacja, czy konsekwentna realizacja pierwotnej wizji?

Jest w tym znaczny udział improwizacji, ale barwy i kształty, które mogłyby tworzyć chaos, w procesie mojej pracy twórczej zyskują organizację i wymowę. Stają się czynnikiem poszerzenia mojego umysłu i źródłem informacji, dających mi poczucie wewnętrznego bogactwa i życiowej siły.

8. Proszę opowiedzieć o swoich inspiracjach. Co pobudza Pańską wyobraźnię, kreatywność?

Wszystko, co spostrzegam zmysłami, co poznaję, czytając literaturę i wchodząc w pole oddziaływania sztuki, ale również to, co dopływa do mnie z głębi psychiki, tworząc analogie, transformacje, wariacje i metafory bodźców, które przyjmują receptory mojego układu nerwowego.

9. Co sprawia Panu największą radość w tworzeniu, a co bywa znacznym utrudnieniem?

Tworzenie to nie radość, to wentyl który pozawala dać upust emocjom gromadzonym w sercu i głowie bo inaczej bym zwariował.

10. Nad czym Pan teraz pracuje?

Nigdy nikomu nie zdradzam co aktualnie powstaje, to moja tajemnica, tak jak to, że nie wszystko jest upubliczniane. najbardziej osobiste, najbardziej złowrogie pozostawiam tylko dla siebie - głęboko schowane, bo mogłyby rozwalić świat.

11. Czy któryś z obrazów jest Panu szczególnie bliski?

Najbardziej związany emocjonalnie czuję się z obrazem... Odpowiadając na to pytanie, przytoczę własną interpretację tego płótna, albowiem większość moich prac ma także autorski komentarz wyrażony słowami. To jakbym po zakończeniu działania twórczego sam sobie odpowiadał na pytania: „Co autor miał na myśli?”; „Czy pragnął coś wyrazić?”; „Co wydostało się z wnętrza psychiki, kształtując ten obraz?”.